‘Mam, heb je ook zo’n zin in Oudejaarsavond?’ met glinsterende ogen stelt mijn zoon van twaalf me de vraag. Uiteraard begrijp ik precies wat hem beweegt. Zojuist heeft hij vuurwerk besteld en hij anticipeert op de spanning van het afsteken.
Mag jouw zoon vuurwerk dan? Vraagt u zich wellicht verbaasd af. Tja, dat is weer zo’n gewetensdilemma van de ouder. Eigenlijk vinden we het natuurlijk gevaarlijk en zonde van het geld, maar ja, aan de andere kant staan we wel op 31 december om middernacht met zijn allen voor het raam om te genieten van het vuurwerk dat door anderen de lucht in geschoten wordt. Wat er nu zo leuk aan is, is voor ons duidelijk. Wij ervaren weer dat beetje saamhorigheid waar we blijkbaar erg op gesteld zijn. Jarenlang hebben we in Frankrijk gewoond en daar heb je een geweldig diner op Oudejaarsavond, maar toch ontbrak er een voor ons essentieel onderdeel: inderdaad ze hebben geen vuurwerk. Dat is toch zo bizar. Het hoort er zo bij. We losten het op door Kerst in Frankrijk te vieren en met Oudjaar ‘thuis’ te zijn.
Nooit kochten we zelf vuurwerk, maar ik herinner me één keertje dat mijn vader in zijn kerstpakket vuurwerk had. Dat vonden we toch wel erg spannend.
Onze dochter heeft er nooit naar getaald. Ze houdt niet van gevaarlijke dingen.
Maar onze zoon wil het graag ervaren. Vorig jaar kocht hij voor het eerst een beetje vuurwerk en de schat heeft er zo zuinig mee gedaan dat hij daar nog van over heeft. Nu is dat wat gevaarlijk en dus mocht hij dit jaar wat nieuw vuurwerk kopen.
Waar ik het meeste van geniet is het feit dat hij zo geniet. Wat is er nog mooier dan het stralende gezicht van een gelukkig kind? Ik kan niets bedenken, mijn voornemen voor het nieuwe jaar is er alles aan doen mijn kinderen gelukkig te houden en daarvan te genieten.
Ik wens jou, lieve lezer, ook toe dat je mag genieten in het komende jaar…
Martine Clausen, moeder. Reactie? martineclausen@gmail.com