Hoe wist je dan dat er een lezing van Christiane Beerlandt was?

Hoe kwam je er überhaupt bij om daar heen te gaan. Tja, dat is inderdaad leuk om te vertellen, beschouw het maar als introductie. We hadden een paar jaar geleden de Sleutel tot Zelf-Bevrijding gekocht die we sindsdien meer dan regelmatig raadplegen en ook de drie signalenboeken staan bij ons in de boekenkast plus sinds een paar maanden de Hoorn des Overvloeds. Stuk voor stuk geweldige boeken. Maar verder wisten we eigenlijk niets van Christiane, ook al omdat ze geen homepage heeft.

Nou, en toen las ik in de zomervakantie een biografie over Edgar Cayce. Cayce kon in een soort slaaptrance mensen, waarvan hij alleen naam en adres wist, scannen en zeggen aan wat voor kwaal ze leden, welke medicijnen (homeopathisch) daarvoor te gebruiken en in een later stadium van zijn leven kon hij vertellen wat het doel in het leven van mensen was en ze daar dus in raden. Helaas was Cayce al jaren geleden overleden en ik riep uit dat ik hem graag had geraadpleegd omdat ik nog geen vastomlijnd doel in mijn leven heb kunnen ontdekken. Dus riep ik uit: “Was er nog maar zo iemand als Cayce en kon ik die maar te spreken krijgen.” Het was zo’n uitroep die je gelijk vergeet. Dat zijn tot nu toe de uitroepen geweest waar een Hogere Macht voor mij onmiddellijk mee aan de slag zou gaan, zoals uit wat volgt zal blijken. Dus ik dacht er niet meer aan. Nu was het zo dat ik een vervelend lichamelijk kwaaltje had dat nogal hardnekkig bleek en ik besloot dan maar een homeopaat te raadplegen omdat ik versneld wat aan dat probleem wilde doen.

Dus ik belde een homeopaat, Tom, en ging naar hem toe. Ik vond het raadzaam om hem mee te delen dat ik geloof in een psycho-emotionele oorzaak voor lichamelijke klachten en vroeg hem of hij bekend was met de Sleutel van Christiane Beerlandt. Het bleek dat hij die niet alleen kende, sterker nog hij was er weg van en was met een aantal collegae naar een bijeenkomst met Christiane geweest.

Ik vroeg hem toen wat voor persoon Christiane Beerlandt was, en of ze haar informatie channelde. Tom vertelde dat dat niet het geval is. Hij zei dat het was alsof ze al haar informatie direct uit de Akasha archieven putte en zich naar binnen keerde en dan antwoord kreeg vanuit haar diepste levensbron. Nou, ik kan je vertellen dat ik toen volschoot, want blijkbaar was mijn wens verhoord en bestond er iemand als Cayce, en die iemand zou ik kunnen gaan raadplegen.

Het werd nog mooier: Tom zei me dat Christiane op uitnodiging van de homeopaten naar Nederland kwam en dat er een lezing zou zijn op 27 november in Utrecht en of ik zin had om te gaan. Nu, dat was uiteraard niet aan dovemansoren gezegd en ik kocht 3 kaarten om met mijn man en een vriend daar Christiane in levende lijve te aanschouwen en aan te horen.

Eindelijk was het zover. We reden voorspoedig naar Utrecht en kwamen in een bescheiden, maar prettige ruimte waar al wat mensen waren binnengekomen. Voorin was een tafel waar een cdspeler stond. Er stond een videocamera en Christiane liep daar al tussen wat mensen. Ze zag er uit zoals op de foto. Met lange haren die losjes over haar schouders hingen, en een blauw velours kleed aan. Verder waren (nog) nergens boeken van haar te bekennen, maar wel koffie en thee dus daar wierpen wij ons eerst op. Thee sla ik nooit af.

Ik ben slecht in schatten maar ik denk dat er zo’n 100 mensen waren toen Tom het woord nam om aan te kondigen hoe de middag was ingedeeld. Er was een blok met vragen over ziekten, dan een blok met vragen over de wereldsituatie en daarna wat meer persoonlijker vragen.

Er werd gelijk door een homeopaat iets gevraagd over de dosering van homeopathische middelen, Wat er gebeurde was interessant: tijdens het antwoorden sloot Christiane steeds haar ogen, die zelfs knipperden zoals bij blinde mensen soms het geval is. Het was duidelijk dat ze zich diep concentreerde op het antwoord. Navraag bij haar hierover in de pauze leverde op dat ze niet in trance raakt maar zich volledig focussed op haar innerlijke levenskern die haar de antwoorden geeft. Wat ze doet heeft dus niet met channelen te maken. Ze haalt de antwoorden uit haar diepste LevensBron.

Volgens Christiane zijn homeopaten zeer belangrijk omdat ze tijdens het consult veel langer en dieper naar de patiënt luisteren dan reguliere artsen. Volgens Christiane is de ware taak van de homeopaat het zoeken naar de oorzaak van verdriet bij de patiënt en niet die oorzaak op te lossen door een middel voor te schrijven. De patiënt moet leren in dialoog te treden met zijn diepere zelf. Men moet zich afvragen: “kan ik de emotionele oorzaak vinden, zo ja, kan ik er zelf iets aan doen of heb ik wat hulp nodig.”

Zo ligt de wortel van verdriet in de zelfmiskenning van de eigen grootsheid van de mens in zijn lichtende Bron, zijn Zijn.

Boosheid is altijd een boosheid naar jezelf ivm het niet kunnen verwezenlijken van jezelf in de stof, in je lichaam.
Christiane maakte hier een metafoor: stel je voor een blinde die zich laat leiden door een hond, als de hond een richting uit gaat die de blinde nog nooit gelopen heeft dan kan de blinde vreselijk verward raken door alle bochten en onbekende wegen. De hond is in dit geval dus het homeopathische middel. Dat middel kan allerlei reacties teweeg brengen waar de patiënt verward van raakt, in feite wordt de patiënt overweldigd in de geest. Bovendien is het zo dat als een sterke dosering van een middel een patiënt onmiddellijk beter maakt, dan is de dwang om aan de psycho-emotionele oorzaak te werken voor de patiënt weg.

In feite zou het doel van alle therapeuten dus moeten zijn het opsporen van de wortel van het probleem door praten en luisteren.

Wanneer mensen problemen hebben met een huisdier of het dier is ziek dan is het zaak de baas ook te behandelen. Bijvoorbeeld heeft de hond een zere poot: dan zegt hij in feite tegen zijn baas: kijk eens naar je elleboog en de symboliek er van (zie de Sleutel).

Dit geldt evenzeer voor ouders en hun kinderen, afhankelijk van de sterkte van de emotionele band tussen kids en ouders. Natuurlijk ligt de oorzaak van de ziekte bij het kind zelf.

De relatie therapeut/cliënt is ook een spiegel. In hoeverre heeft de therapeut zelf datgene waar de patiënt mee komt nog niet opgelost, dan kan 1 duizendste zijn van het probleem, maar toch.

Mijn vraag aan Christiane zou zijn dat het soms na het lezen van de tekst bij een kwaal in de Sleutel wel een prima antwoord is, maar dat het niet altijd makkelijk is om je daadwerkelijk zo te voelen als er staat. Met andere woorden makkelijker gezegd dan gedaan. Volgens Christiane is het lezen en vooral begrijpen van de tekst, dus het verkrijgen van het inzicht alleen al positief en ontketent dat genezing. Niets is toeval. Vraag je LevensKernEnergie zelf: help mij!. Lieg niet tegen jezelf. Men kan zich op zijn eigen waarheid afstemmen. Ieder moment van de dag kan je leren doen waarvan je VOELT dat je het moet doen. Wanneer je dat doet dan gaat het leven je helpen door allerlei “toevalligheden” op je pad te brengen die je zullen laten zien dat je goed bezig bent. Dus er wordt om het ondernemen van Actie gevraagd.

Een aantal uitspraken liegen er niet om en ik voel dat Christiane een boodschapper is die vanuit puurheid en zuiverheid spreekt. Zodra zij begon te spreken hing iedereen aan haar lippen. Haar stem was krachtig en vol zelfvertrouwen. Je wist als luisteraar gewoon dat het klopte. Denk nu niet dat ik een type ben die onmiddellijk klakkeloos aanneemt wat mensen die zelfverzekerd overkomen me vertellen. Helemaal niet, ik heb al heel veel mensen gehoord en nog meer boeken gelezen en ik distilleer daar uit wat mij aanspreekt, maar op de Dalai Lama en in mindere mate Deepak Chopra na, heb ik nog nooit iemand zo horen spreken als Christiane Beerlandt. Ze is werkelijk een bijzonder fenomeen. Enkele fundamentele waarden waarover ze sprak:

• Het leven is geen proces van hebben, het draait integendeel om Zijn, Blij Zijn.
• Lieg niet tegen jezelf
• Wij hoeven anderen niet te overtuigen. We hoeven slechts onszelf af te vragen: vind ik mijzelf een goed of een slecht mens? Ja, ik heb kanten die verbetering behoeven, maar ik ben het waard, ik ben goed.
• We moeten leren in vreugde te leven, dat betekent zo dicht mogelijk bij jezelf blijven. Blij zijn met hetgeen we mogen doen, dankbaar zijn. Al vanaf het moment van ontwaken naar jezelf luisteren. Voelen. Niet maar doorgaan als er iets in je niet wil. Dankbaar zijn voor het simpele feit dat je Mag zijn.
• Ik weet wie en wat ik ben.
• Emoties die spontaan opkomen mogen niet worden onderdrukt en ook niet tegen anderen worden gericht. Krop niet op, zoek de oorzaak.
• Kom bij je hart in liefde, hou van jezelf, ga je eigen grenzen niet te buiten en ga niet over andermans grenzen heen.

Ook ik stelde een vraag: ik zei haar dat ik heel graag zou willen weten hoe ik in contact zou kunnen komen met die diepe Oerbron in mezelf zodat ik het doel in mijn leven zou kunnen achterhalen. Christiane antwoordde dat het leven zelf het doel is en dat ik niet om mij heen of aan haar moest vragen wat mijn levensdoel was, maar integendeel naar mezelf moest leren luisteren.

De hele sessie met Christiane duurde van 13.00 uur tot 17.30. Het was een onvergetelijke gebeurtenis en ik kijk alweer naar de volgende keer uit, ze komt gelukkig nog meerdere keren in Nederland dit jaar.

Na de lezing had ik het geluk even een gesprekje met Christiane en haar man te mogen hebben, Erik en onze vriend waren er ook bij. Erik en ik spraken er later over en we waren het er over eens dat we hier met een zeer vriendelijk en bescheiden stel mensen te maken hadden. Nu ik zo dicht bij Christiane zat kon ik haar in de ogen zien en welk een vriendelijkheid las ik daar in. Ik bracht even Edgar Cayce naar voren en Christiane glimlachte goedig. Alweer kwam ik met de vraag over het doel in mijn leven, want hoe weet je dat je op de goede weg zit, vroeg ik haar nog. Ze zei me toen dat het leven zelf ons tekens geeft. Als er synchronistische gebeurtenissen plaatsvinden die voor je werken, in plaats van dat het leven stroef gaat en dat het lijkt alsof iets je tegenwerkt, dan weet je dat je op de goede weg zit.

We namen afscheid. Ze bedankten ons, ik was verbaasd want in mijn ogen was het aan ons om hen te bedanken.

Zeer tevreden en met een heleboel stof tot nadenken verlieten we de zaal. Ik vind het prachtig te merken dat het leven ons zulke cadeautjes schenkt. Ik neem ter plekke het besluit om mijn innerlijke bron van vreugde te gaan ontdekken. Hoe lang het me ook kost!