Lieve Hemel, Leela Butterfly, Martine's Column,

zaterdag 15 november 2008 17:51

29 okt 2008 Al een hele tijd had ik geen goede stoelgang. Op aandringen van Martine ging ik dan uiteindelijk naar de huisarts. Ik deed het in mijn broek, maar ja wrang genoeg was dat tevens de klacht.. Een jaar eerder was ik al eens bij de huisarts geweest. Kreeg toen bloedonderzoek en onderzoek van mijn poep. Er waren geen bijzonderheden. De huisarts raadde mij echter wel aan om het verder te laten onderzoeken in het ziekenhuis. Nou ben ik geen held vwb ziekenhuizen. Ik heb het toen maar zo gelaten. En nu, iets meer dan twaalf maanden later, vindt haar collega, de mannelijke huisarts bij inwendig onderzoek ‘iets’ dat er niet hoort. Hij is recht voor zijn raap en zegt aan darmkanker te denken. Hij wil opnieuw bloedonderzoek. Bloeduitslagen zullen vrijdag bekend zijn. Ik maak met hem een nieuwe afspraak voor vrijdag. Bij thuiskomst vertel ik het verhaal aan Martine en barst in tranen uit. Onze dochter van 16 die die middag vrij is, zit er stilletjes bij te huilen. Daar zit je dan met zijn drieën op de bank. Onze zoon van dertien nog op school. En nu? Later op de dag herinner ik me dat goede vriend Richard het een keer heeft gehad over een apparaat dat magnetische en elektrische golven uitzendt. Hij noemt het een bio-resonantie apparaat. Zijn zus heeft een aantal behandelingen gehad met verbluffend resultaat. ’s Avond neem ik telefonisch contact met hem op. Met horten en stoten vertel ik hem het verhaal. Hij blijft doodkalm. Met zijn troostende rustige stem zegt hij dat dit natuurlijk heel vervelend voor me is, maar dat ik niet hoef te wanhopen. Hij geeft me de naam van de persoon waar hij het apparaat gekocht heeft. Hij gebruikt het zelf voor zijn patiënten. Richard is acupuncturist en werkt volgens de traditionele geneeswijzen (TCM). Hij spoort me aan zijn kennis te emailen. Ook al werkt hij niet meer zal hij als ik Richard’s naam noem, vast willen helpen. Dat zeker, en meer dan dat, de volgende middag reeds, rijden wij in gestaag tempo, voor zover mogelijk gezien het verkeer in Nederland, de polder in. Ergens verstopt in het groen woont de familie Hemel. Als ik dit als een voorteken mag opvatten kan het twee dingen betekenen… De ontvangst bij deze mensen is ongelofelijk. Als familie worden we binnen gehaald en op ons gemak gesteld. De rust in hun huis is als een weldadige deken. Of dat nu komt omdat ze ver van de drukke Randstad verwijderd zijn of omdat ze zelf zo kalm zijn weet ik niet. Na koffie met speculaas vragen ze wat er precies aan de hand is. Dat weten we niet eens natuurlijk, maar we vertellen van de vermoedens van de huisarts. De heer Hemel nodigt me uit om onmiddellijk zijn apparaat uit te proberen. Zodra ik ga zitten en het apparaat wordt aangezet lijkt het net alsof ik me nu pas bewust wordt van mijn dodelijke vermoeidheid. Ik voel me totaal uitgeput. Hans Hemel legt uit dat de magnetische golven de cellen weer in hun oorspronkelijke energie terugbrengen. Maar ja, net zoals met een zolder die je op gaat ruimen en waar dus als je begint een enorme chaos ontstaat, gaat het ook zo in het lichaam. Allereerst komt er uit wat er in zit, in mijn geval die vreselijke vermoeidheid. Volgens Hans duurt dat nog wel een paar dagen, maar dat is juist goed. Na een kwartiertje ga ik er af anders val ik subiet in slaap. Later gaat Martine er ook nog even op zitten. Ze voelt heel duidelijk de lichte energie die door haar lichaam heen trekt. Ze vindt het heerlijk, maar wil niet te lang blijven zitten omdat zij straks nog terug moet rijden. We vragen wat het apparaat kost, maar Hans zegt: eerst maar eens een maandje thuis uitproberen om te zien of het je echt bevalt, en dan zien we wel weer verder. Ondertussen haalt Colette een zak met drie kilo walnoten tevoorschijn. Of we die willen, want hun bomen hebben zoveel vruchten gegeven dat ze niet weten wat ze er mee aan moeten. Een beetje beduusd en vooral opgetogen over het feit dat dit soort schatten van mensen nog bestaan, rijden we op huis aan. Bijzondere ontmoeting. Hemels, mag ik wel zeggen.

Heeft u vragen of wilt u reageren: klik hier